Het laatste weekje werken in de township, Port Elizabeth

Maandag 15 december 2014. Eindelijk kunnen we deze week starten met het Holiday progam zoals gepland was. Om 8.15uur zijn we van huis weggereden en natuurlijk bij aankomst waren er geen lokale vrijwilligers te bekennen. Ook de hoofdorganisator, danslerares en sportcoach kwamen uiteindelijk een uur later dan afgesproken aankakken. Onvoorstelbaar hoe ze hier met dit soort dingen omgaan. De school waar wij het programma organiseren heeft over het algemeen wel wat middelen, maar jeetje wat ziet het er allemaal vies en niet onderhouden uit. Zo vallen sommige dingen letterlijk uit elkaar, ga ik never nooit naar deze wc toe. Dan plas ik echt nog liever in mijn broek (zo vies is die) en staat er bij het voetbalveld nog een emmer vol stront en een emmer met dode ratten. 
Tijdens het wachten op de lokale mensen zijn wij, de internationale vrijwilligers alles klaar gaan zetten en konden we meteen starten toen de mensen en kinderen aanwezig waren. De eerste dag zijn er maar liefst 140 kinderen gekomen, deze werden over vier groepen verdeeld. Samen met Janne en Yvon hebben wij team geel (yellow) gedraaid. Ik kon merken dat ik de groep van crèche Sinethemba gewend was, want 35 kinderen met z’n drieën vond ik goed te doen. Iedere keer beginnen wij bij Art waar de kinderen mogen kleuren. Vervolgens gaan wij naar Fungames toe. Daar stond Theo (de hoofdorganisator) om dit te begeleiden. Hij deelde de groep in jongens en meisjes. Hij vertelde ons dat hij alleen met de jongens wilde spelen en dat de meisjes maar moesten gaan zitten.. Sorry dit kan ik echt niet begrijpen, waarom zouden de meisjes niet mee mogen spelen? Daarom hebben Janne, Yvon en ik maar wat spelletjes met de meisjes gedaan. We begonnen met fopbal, dit was voor hun bekend. Daarna zijn we gaan lummelen. Dit spelletje kende ze niet en met wat voor- en nadoen ging dit erg goed en waren de meiden erg fanatiek. Daarna gingen we naar voetballen. Rabi (de sportcoach) verdeelde de teams ook in jongens en meisjes. Hij zei letterlijk dat voetbal voor jongens was en dat ze zo tenminste samen konden oefenen en dat de meisjes maar gewoon voor de fun meededen. Ook dit vond ik erg apart, waarom worden de jongens en meisjes zo verschillend beoordeeld? Ondanks dit was het toch wel leuk en deden we het als dames nog niet zo slecht. Verloren met 6-4, dus niet finaal afgegaan haha! Tot slot had mijn groep Afrikaans dansen. Daar kregen we weer een stukje dans geleerd met een liedje. Dit was in het Xhosa, dus geen idee hoe ik het moest uitspreken. Daarom had Flo (de dansdocent) de tekst van het liedje doctor of the road in Xhosa opgeschreven, zodat wij dit thuis konden oefenen voor de woensdag. Tijdens het dansen waren een aantal kinderen niet aan het luisteren. Flo sprak de kinderen aan door het volgende voorbeeld te gebruiken. De kinderen vormen samen een trein, als je niet goed luistert of het verkeerd doet dan gaat de trein stuk. Hierdoor vallen er doden en wordt degene die de trein kapot heeft gemaakt achter na gezeten door de kwade geesten. Dit vond ik vrij heftig om te horen. Ik weet dat er in Xhosa veel bijgeloof en hekserij voorkomt, maar als je dit zo fel overbrengt naar de kinderen vraag ik mezelf af wat voor invloed dit heeft op de kinderen. Ondanks dit waren de kinderen enthousiast. ’s Avonds zijn we met de hele groep naar een hamburgertent gegaan. Jeetje dit was echt een vreetschuur. Na 30 minuten wachten hadden we plek voor maar liefst 22 personen en kregen we de hamburger van ons huis. Het was weer een leuke en geslaagde dag!!

Dinsdag 16 december 2014. Deze dag zijn we vrij van het Holiday program. Dit omdat er vandaag in Zuid-Afrika een feestdag is. 16 december is namelijk de dag van de verzoening. Vroeger stond deze dag in het teken van de boeren die de Zulu’s weggedreven en vermoord hadden. Tijdens deze feestdag werd de overwinning van de boeren en hun pact met God gevierd. Sinds 1994 (wanneer de eerste democratische verkiezingen waren) is deze feestdag veranderd. Doordat de apartheid is afgeschaft, staat deze dag tegenwoordig voor hereniging en heet het voortaan ook de dag van de verzoening. Heel Zuid-Afrika is deze dag vrij en overal worden dingen georganiseerd. ’s Middags zijn Kimberley en ik al richting Boardwalk en het strand gelopen om te kijken wat er al te doen was. We zagen een podium staan waar al verschillende mensen kwamen optreden. Daar was het nog niet zo druk. Op het strand lagen vele zwarte gezinnen te genieten van hun uitstapje. Leuk om die vreugde te zien! ’s Avonds zijn we met heel de groep naar het strand gegaan. Jeetje wat een drukte zeg. Overal krioelen mensen en al heel veel mensen waren dronken, omdat er vanaf de middag gedronken werd. Om 20.00 uur zaten wij op het strand want er was een hele mooie vuurwerkshow. Deze duurde zeker wel 20 minuten aan een stuk door en ze hadden flink wat vuurwerkpotten en lawinepijlen ingeslagen. Het is natuurlijk super gaaf maar aan de andere kant vraag ik mezelf af of ze dit geld niet beter ergens anders in kunnen stoppen. Een ding is zeker, mensen hebben er de grootste plezier deze dag/avond. Vervolgens zijn we richting podium gegaan, dit lag vlak langs het strand. Hier hebben wij met een paar meiden een dansje gewaagd. Wat ik heel apart vond, het is de dag van de verzoening maar nergens is een blanke te bekennen. Er staan echt alleen maar gekleurde of zwarte mensen feest te vieren en tja wij dan. We hadden hierdoor ook veel bekijks. Veel meiden konden hier niet zo goed tegen en zijn maar verderop staan toekijken. Samen met drie andere meiden had ik het erg naar mijn zin. Zo had ik wat kennis gemaakt met een paar dames en die hebben ons verschillende Afrikaanse danspasjes geleerd. Wat was dit leuk zeg, om echt tussen de lokale bevolking gewoon mee te doen. Een vrouw (Jesdywa) vroeg aan ons of wij dronken waren omdat wij tussen de zwarte mensen aan het dansen waren. Ik keek toen wel even gek op, want nee ik had nog geen druppel alcohol op. Ze kon niet begrijpen dat een blanke zonder alcohol zo mee stond te doen, dan moest een blanke echt dronken zijn. Ik vertelde haar dat ik enorm graag dans en dat ik in Nederland ook nooit stil sta op muziek. Ze moest lachen en ze kon het echt waarderen. Ook leerde Jesdywa ons een dansje die heel Zuid-Afrika mee kan dansen. Dit had ik gelukkig binnen een paar minuten door. In het begin leerde ze ons de pasjes aan, daarna kwamen de heupen en de armen erbij. De mensen die zagen dat wij dit deden begonnen automatisch mee te doen. Ik had het gevoel alsof ik in een film was beland. Steeds meer mensen voegde zich bij het dansen en uiteindelijk stonden wij met weet ik niet hoeveel man dit dansje te doen. De meiden aan de kant zeiden dat het er echt heel leuk uit zag. Wat mij ook opviel is dat ouders de hele dag drinken en feesten en dat hun kinderen aan hun lot over worden gelaten. Zo stonden er verschillende campingstoeltjes tussen de menigte waar kinderen in lagen te slapen. Ook zag je aan de zijkant op een muurtje kinderen zitten. Vaak waren dit broertjes en zusjes van elkaar die op elkaar deden passen. Het leek erop dat de ouders geen oog voor de kinderen hadden en voor hun eigen plezier gingen. Persoonlijk vond ik dit niet verantwoord, om je kinderen alleen te laten en tot in de nacht mee te nemen. Ondanks dit was het een groot feest en heb ik echt enorm genoten van deze avond!!

Woensdag 17 december 2014. Deze dag zijn Janne, Joyce, Kimberley en ik eerst samen met Lusi langs de printshop gegaan in de township. We hebben namelijk een activiteitenmap in elkaar gezet voor de mama’s van crèche Sinethemba. Zij hadden aan ons aangegeven dat ze niet weten wat ze met de kinderen konden doen. Vandaar dat wij hierop in hebben gespeeld. In de printshop hebben we maar liefst 1,5 uur gestaan voordat we eindelijk alles geprint hadden. Jeetje wat zijn de mensen hier toch sloom haha.. Ondanks het wachten heb ik me niet verveeld. Lusi heeft ons namelijk wat Xhosa liedjes geleerd. In de printshop moesten de mensen erg lachen om ons. Zo hoorde we van Lusi achteraf dat de mensen lachen omdat we hetzelfde praten als kleine kindjes die net leren praten. We spreken de woorden op zich goed uit, maar we praten nog erg hakkelend. Ene kant voelt het alsof je uitgelachen wordt, maar ik kan het ook erg begrijpen dat mensen moeten lachen om het feit dat we het wel proberen en dat het soms grappig voor ze zal klinken. Lusi vertelde ons dat mensen het inderdaad waarderen en dat ze ons toch wel begrijpen. Dus dat we ons zeker niet moeten inhouden en gewoon lekker mee moeten doen. Ook ben ik erachter gekomen dat Lusi eigenlijk anders heet. Lusi is namelijk zijn achternaam en Lusi heet oorspronkelijk met zijn voornaam Thembinkosi. Ik heb dus 4,5 week lang Lusi bij zijn achternaam genoemd. Gek idee haha! Uiteindelijk hebben we onze activiteitenmap bij de materialen box gedaan en zijn we naar crèche Sinethemba gereden. Daar werden we meteen warm onthaalt door de mama’s en mama Gladys. De grote groep was gesloten en ik denk dat er in totaal nog maar 15 kinderen aanwezig waren. Wij vertelde de mama’s dat we voor hen een activiteitenmap hadden gemaakt met daarin uitleg over de ontwikkeling van het kind en hoe ze de activiteiten kunnen uitvoeren. Hopelijk stimuleert deze map de mama’s om activiteiten met de kinderen te gaan doen en wordt de ontwikkeling van de kinderen ook gestimuleerd. Mama Gladys en de andere moeders waren erg enthousiast en bekeken meteen de map, foto’s en de materialen. We werden nog eens bedankt en mama Gladys zei nogmaals dat wij een geschenk van God zijn en dat God ons zal belonen voor alles wat wij hier hebben gedaan. Na vele en stevige knuffels hebben we definitief afscheid genomen van alle mama’s, crèche en de kinderen. Vervolgens zijn wij aangesloten bij het holiday progam. We kwamen 2 uur later dan de rest aan, maar ze waren nog niet begonnen. Zo hoorde we dat de lokale mensen weer een uur te laat waren en dat ze net alle kinderen hadden ingedeeld. Ik kon dus meteen starten met mijn groep aan het holiday program. Bij fun stond dit keer niemand, wat wij niet heel erg vonden aangezien we zelf wat spelletjes hadden bedacht. Deze spelletjes konden zowel de jongens als meisjes gewoon meedoen. Allereerst hebben we de kinderen Annemaria koekoek geleerd. Er zaten een aantal oudere kinderen in onze groep, waardoor ze snel wisten wat wij bedoelden en daardoor de kleinere kinderen in Xhosa konden inlichten. Daarna zijn we slingertikkertje gaan doen. Dit kende niemand, waardoor wij het doormiddel van voor- en nadoen het spel hebben uitgelegd. Als duo moest je anderen gaan tikken, lukt dit dan werd je een trio. Tikte je een tweede persoon dan werd het viertal opgesplitst in twee duo’s enz. De kinderen vonden het erg leuk en waren super enthousiast. Vervolgens bij voetbal werden deze keer de teams wel door elkaar gemixt. De internationale medeorganisator had gevraagd of hij gemixte teams wilde maken zodat het voor iedereen even leuk is. Wat mij hier opviel is dat de kleinste kinderen dit keer niet mee mochten doen. Zij werden door de sportcoach letterlijk aan hun hoofd opgetild en richting de zijlijn gegooid. Ik schrok hier best wel van, want het ging best hardhandig. De kleinste kinderen moesten aan de zijkant gaan zitten en mochten niet meedoen. Dit vond ik niet terecht. Daarom is een van ons daarbij gaan zitten. Ik speelde dit keer toch maar mee met het voetballen. Op een gegeven moment maakte een jongetje een overtreding. Op het moment dat het andere team de vrije trap mocht nemen zag ik de sportcoach de oren van de jongen omdraaien. Ook dit deed hij erg hard en het jongetje greep vervolgens ook naar zijn oren. Ik schrok hier iets minder van omdat ik dit op de crèche ook al had gezien, maar nog steeds blijft het over mijn grens heen gaan en ben ik van mening dat je een kindje moet uitleggen waarom hij een overtreding maakt. Hier zijn ze van mening dat wanneer je een kind hard aanpakt dat ze vanuit hun natuur al begrijpen dat het fout was. Daarom heb ik de sportcoach niet aangesproken op zijn handeling. Ondanks dat hadden we gewonnen met 4-9 en vonden de kinderen het leuk. Bij Afrikaans dansen moesten wij het liedje die we maandag als huiswerk hadden meegekregen zingen. Dit lukte aardig aangezien ik in de printshop nog geoefend had. Het was erg leuk en de kinderen pikte het dansen erg snel op. Het was weer gezellig met de kinderen! In de avond ben ik samen met een aantal meiden ergens een drankje gaan doen bij een cocktailbar. Dit was erg gezellig en we genieten nog zeker van de laatste dagen hier in Port Elizabeth.

Donderdag 18 december 2014. Vandaag ook weer gewerkt op het Holiday program. Dit keer mocht ik mee door de township lopen om kinderen te zoeken die mee willen doen met het programma. Tijdens het rondlopen zongen we het liedje Shosholoza en kwamen uit verschillende kanten kinderen zingend aanlopen. Iedereen kent dit liedje in Zuid-Afrika. We legde de kinderen uit dat we van het holiday program zijn en dat de kinderen mee mogen lopen als ze mee willen doen. Wat ik zo vreemd vond is dat de kinderen zonder iets door te geven aan hun ouders mee lopen met ons. Tja, want ik ben eigenlijk een wildvreemde voor ze. In Nederland zijn we dan eigenlijk echt over beschermd als je dit ziet. Hier hebben ouders niet in de gaten waar de kinderen uithangen, de kinderen lopen door de hele township heen en komen thuis wanneer ze willen. Uiteindelijk hebben we een flinke groep kinderen mee gekregen naar het holiday program en konden we snel beginnen. Ook dit keer hebben we weer gevoetbald. Weer zag ik dat Rabi (de sportcoach) de kleinste kinderen niet mee liet spelen. Ik ben toen naar Rabi toegelopen met de vraag of de kleinste kinderen mee konden doen. Hij zei dat voetbal alleen voor de oudere kinderen is omdat het te gevaarlijk is. Hier ben ik persoonlijk niet mee eens, daarom stelde ik voor dat de kleinste kinderen gewoon mee konden doen en dat de oudste kinderen tijdens het spel iets rustiger aan moeten doen. Ik vertelde Rabi dat de oudste kinderen dan ook nog eens leren rekening te houden met andere kinderen en dat het goed is voor hun sociale ontwikkeling. Rabi gaf hier geen gehoor aan en bleef bij zijn standpunt dat de kleinste kinderen niet mee mochten spelen. Ik heb dit maar geaccepteerd en ben vervolgens met de kleinste kinderen zelf wel wat gaan spelen. Ik merkte dat mijn groep steeds groter werd en dat sommige kinderen stopten met voetballen en bij mij gingen spelen. Tijdens het Afrikaans dansen hebben we weer een nieuw liedje en dansje geleerd. Flo was onder de indruk hoe snel onze groep alles oppikten. Als afsluiting hebben we met alle groepen samen nog wat gezongen en gedanst. Eenmaal thuis hebben we lekker rustig aan gedaan en zijn wij met een groep dames bij Something Good gaan eten. Wat was het heerlijk en zeker ook gezellig!

Vrijdag 19 december 2014. Het laatste dagje werken in Zuid-Afrika. Oh wat is de tijd toch snel gegaan! Aan de ene kant heel jammer dat ik klaar ben en dat mijn tijd er bijna op zit. Al ben ik blij om straks weer iedereen te zien. Vandaag hebben we het Holiday program afgesloten met een talentenshow. We hadden de hoofdorganisator omgetoverd tot Kerstman en hij 'liep' de hele dag rond. We zijn begonnen met een half uurtje fun games. Daar stond een lokale vrijwilliger en hij heeft samen met de hele groep wat spelletjes gedaan. Erg leuk om te doen! Vervolgens moesten wij de groep in twee splitsen. We hebben de kinderen de keuze laten maken tussen een groep dans en een groep zang. Yvon en Janne gingen de zanggroep helpen en ik heb meegedaan met de dansgroep. De lokale vrijwilliger wilde een dansje in elkaar zetten. Het was uiteindelijk een Zulu dans geworden. Na 30 minuten oefenen ging de talentenshow van start. Alle groepen hadden leuke optredens in elkaar gezet, allemaal in trant van dans en zang. Sommige kinderen kunnen echt niet normaal goed zingen of dansen. Wat een bewondering heb ik voor die kindjes. Onze dansgroep ging door naar de tweede ronde. Daarom hebben wij onze dans twee keer moeten laten zien. De eerste keer ging iets minder goed omdat de lokale begeleider ineens een andere volgorde choreografie aanhield. De tweede keer ging wel goed en konden we de dans uitvoeren zoals het hoorde. Uiteindelijk zijn wij 3e geworden en heeft een groep zingende meisjes gewonnen. Het was een zeer geslaagde dag en de kinderen hadden enorm veel plezier. Aan het einde van de dag moesten wij de locatie schoonmaken. Ik snap dat we het netjes moeten achter laten, maar als je ziet hoeveel rotzooi er eigenlijk al ligt maken ze lekker misbruik van de situatie. Wij als internationale vrijwilligers hebben een grens getrokken en echt alleen onze troep opgeruimd en de vloer van het lokaal ingesmeerd met wax. Anders is er echt geen beginnen aan. Gelukkig hielpen nog veel kinderen mee met opruimen, want jeetje echt overal lag troep. Ik het heel het schoolterrein gehad op zoek naar afval. Op zoek was niet echt nodig want overal en nergens was het afval gemakkelijk te vinden. Uiteindelijk heb ik afscheid genomen van de kinderen en de township. Gek maar ik ga het echt heel erg missen, de lieve mensen en kinderen. Ik merk dat ik het lastig vind om de kinderen achter te laten, omdat ik weet dat ik eigenlijk nog zoveel meer zou kunnen betekenen. Toen wij in ons busje wegreden en nog heel veel kinderen ons stonden uit te zwaaien voelde ik me van binnen ook echt verdrietig. Wat is het toch allemaal snel gegaan en wat was dit gaaf om te doen! Deze laatste avond hebben we dan ook met de hele groep en de familie, vrienden van meiden een braai gehad. Gezellig nog wat kletsen over ons avontuur en proosten op de laatste dagen die iedereen nog apart van elkaar gaat doen.
Thuis hebben we ook al afscheid genomen van lieve mensen. Jeannet onze huishoudster, die het studentenhuis nog probeert te redden van alle viezigheid. Prof die onze township tour verzorgd heeft en waar we heerlijk bij zijn thuis hebben mogen eten. Lusi onze lieve chauffeur. Die alles voor ons overheeft en een man is met een hart van goud. Sandra en Joyce die vanavond vertrokken om met hun familie om samen nog rond te reizen. Morgen nog afscheid van onze contactpersoon Roos en Junanye onze professional friend. Hun brengen ons morgen naar het vliegveld, waar wij vertrekken voor een paar dagen Kaapstad.