Sportief laatste weekendje Port Elizabeth

Zaterdag 13 december 2014. Vanmorgen zijn we om 9.00uur met een klein groepje naar Groendal vertrokken. Onderweg kregen we weer hele verhalen te horen over Zuid-Afrika. Zo kwamen we erachter dat de definitie township niet perse een sloppenwijk hoeft te zijn. Township is namelijk de naam voor zwarte wijk. Zo zagen we dan ook een township liggen waar alleen maar kleine huisjes stonden. Dit soort townships zijn er niet heel veel, want de meeste zwarte mensen zijn arm. We vonden het nogal gek dat in de townships en sloppenwijken alleen maar zwarte mensen wonen. Waar blijven de blanken die arm zijn? Junanye moest lachen toen wij deze vraag stelde. Hij zei dat 95% van alle blanken rijk zijn in Zuid-Afrika. De overige 5% heeft nog genoeg geld voor een klein huisje en echt een minimaal aantal mensen wonen op campings. In Zuid-Afrika is de ongelijkheid tussen de blanken en zwarten dus nog steeds aanwezig, ook al is het in de wet voortaan wel gelijkwaardig. Junanye vertelde over de achtergrond van zijn opa en oma. De opa van Junanye heeft nog steeds een hekel aan blanken. Door de ongelijkheid tussen de zwarten en blanken is zijn leven enorm beïnvloed. Zo zijn de opa en oma van Junanye het huis uitgezet omdat in hun huis een blanke moest wonen en hun elders gedumpt werden. Hierdoor hebben ze eigen huisjes moeten bouwen en zijn de townships ontstaan. Ook kregen de opa en oma een dompas. Deze pas moesten ze altijd bij zich hebben. Als ze de dompas niet bij zich hadden, gingen ze de gevangenis in. De mensen werden ook letterlijk als minderwaardig gezien en kregen hierdoor ook minder rechten. Ze mochten bijvoorbeeld niet in bepaalde gebieden of winkels komen. De blanken bepaalde of jij tot de zwarte of gekleurde groep hoorden. Dit deden ze doormiddel van de penseeltest. Dit werd gedaan door een penseel in de haren te steken. Blijft de penseel hangen dan behoorde je tot de gekleurde of zwarte groep (en kreeg je een dompas). Glijdt de penseel door je haren heen dan ben je een blanke. Junanye zelf heeft nooit problemen gehad met blanke mensen en door zijn verhalen over zijn werk enz. is de oma van Junanye wel bijgedraaid. De opa blijft echter er meer moeite mee te hebben, maar als je naar zijn verleden kijkt kan ik dit ook wel begrijpen.
Uiteindelijk na 45 minuten rijden hebben we een flinke wandeltocht gemaakt. We zijn ruim 4uur onderweg geweest. We vertrokken namelijk om 9.55uur en kwamen om 14.40uur terug. Ik moet zeggen ik heb weer een stukje angst overwonnen. We kregen voor vertrek te horen dat er meerdere slangen zoals adders en cobra’s in de jungle leefden. Daarom kregen we ook voor vertrek een kort stukje voorlichting hoe we moeten handelen en gedragen als je een slang tegenkomt. Het belangrijkste is dat je niet op de slang gaat staan omdat ze je dan aanvallen. Ten tweede moeten we zoveel mogelijk blijven door lopen en zo min mogelijk op een plek stil gaan staan, want dan ben je een makkelijker prooi. Verder wist Junanye hoe er gehandeld moet worden als er iemand gebeten wordt. Na deze uitleg scheet ik zeven kleuren stront om die jungle in te gaan, maar ja veel keuze had ik niet. Zeker met het idee dat ik een formulier voor eigen risico heb moeten ondertekenen.. Gelukkig was Junanye er bij en kon hij ons ook wel een beetje gerust stellen. Na een tijdje zakte mijn zenuwen en kon ik ook echt genieten van de omgeving. Wat was het daar mooi zeg! Zo liepen we door een jungle, met soms open stukjes waar een rivier doorheen stroomde. Ook hebben we deze rivier meerdere malen moeten oversteken. Zo begonnen we voorzichtig met het oversteken door op de stenen in het water te gaan staan, maar hoe verder we kwamen hoe minder stenen het werden. Hierdoor had ik uiteindelijk natte voeten haha.. en ben ik dwars door de rivier heen gelopen. Het was een gave tocht waar de paden soms maar 20 cm breed waren en zo naar beneden de afgrond in keken. Ook moesten we onder bomen klimmen die helemaal scheef gegroeid waren en letterlijk door de planten heen banen. Doordat we ook regelmatig in de schaduw konden lopen was het goed uit te houden, want jeetje het was vandaag wel erg warm. Gelukkig hadden we allemaal genoeg drinken meegenomen. Na ongeveer 1,5 uur lopen hoorde we in de bossen gesis en geritsel. Volgens Junanye waren vlakbij ons slangen. IEEE! Daarom moesten we er even een flinke pas inzetten zodat we snel weg van de slangen waren. Oh jakkie ik vind die beesten echt niet leuk. Zeker omdat je weet dat er ook giftige bij zitten. Gelukkig heb ik ze niet gezien en zijn we snel doorgelopen. Het was echt een prachtige route die ik zeker niet had willen missen. Op de terugweg reden we langs een begraafplaats. Wat ons opviel is dat hier ook een scheiding is tussen de rijke blanke mensen en de zwarte arme mensen. Het rijke gedeelte is netjes verzorgd en overal staat er een mooie steen op het graf. Bij het arme gedeelte is gewoon stuk grond, tussen de afval en is er met hout een kruisje gemaakt. Junanye vertelde ons dat veel arme mensen eigenlijk geen doodskist kunnen betalen. Hierdoor worden vaak doodskisten opgegraven, de dode mensen los weer in het gat gegooid en worden de doodskisten opnieuw en goedkoper verkocht. Dit vond ik best wel erg om te horen. Ik vind dat je toch een bepaalde respect hebt naar de overleden mensen en dat je zo niet met mensen omgaat. Je merkt gewoon dat mensen hele vreemde dingen gaan doen als ze dingen niet tot hun beschikking hebben. Eenmaal thuisgekomen heb ik nog lekker van het zonnetje genoten om vervolgens in de avond met de meiden bij een restaurant te gaan eten. We zijn bij Angelo’s geweest, jammie!! Ik kreeg mijn pasta pesto beef bolognese en carrot cake (worteltaart) niet helemaal op en daarom heb ik het in laten pakken. Niet voor mezelf.. nee ik zat rambam vol, maar hier gooit niemand iets weg. Daarom heb ik het gegeven aan een zwerver op straat. Hij was er zo blij mee en begon meteen te eten. Dit zouden wij eigenlijk in Nederland ook moeten doen! De reactie van de man was zo oprecht. Hij heeft mij wel 10x bedankt en die glinstering in zijn ogen van het feit dat hij eten kreeg is onbeschrijfelijk. Fijn dat je mensen met dit soort dingen gelukkig kunt maken. Onze taxi kwam natuurlijk weer eens niet opdagen en na 3x bellen en totaal 40 minuten wachten zijn we bij een andere taxi ingestapt, die toevallig voorbij reed. Dit was een 4 persoonstaxi waar wij vervolgens met 8 meiden in zijn gegaan. Voorin zaten we met 2 meiden + chauffeur en achterin zaten we met z’n zessen op een bank. Haha je had ons moeten zien zitten, helemaal opgepropt in die auto. We vielen er dan ook letterlijk uit toen de deuren opengingen. Wat een leuke dag was het weer!

Zondag 14 december 2014. Het is vandaag een grote dag voor Zuid-Afrika. Er wordt vandaag namelijk de worldcup finale rugby gespeeld. Wij hebben kunnen regelen dat we met z’n alle daar naar toe mogen. Voor maar R50 (omgerekend €3,50) zaten wij een hele dag in het stadion en bij het evenement. Je zal denken oh dan zitten ze vast ergens weggestopt in het stadion, maar nee wij zaten ongeveer bij de middenlijn op rij 8. Dus zeker niet te klagen en alles goed kunnen zien! Wat was dit gaaf om mee te mogen maken. Het Nelson Mandelabaai stadion ziet er vanaf afstand erg mooi uit. Leuk ontwerp, al vind ik het stadion van dichtbij niet zo mooi afgewerkt. Tijdens het WK 2010 in Zuid-Afrika heeft Nederland ook in dit stadion gespeeld tegen Brazilië. Extreem groot vond ik het niet. Ondanks dat vond ik de sfeer echt geweldig. Ik heb deze dag maar liefst 7uur rugby zitten kijken. Dit komt doordat er nog kwart en halve finales gespeeld moesten worden. Wat ik niet heel erg vond, want hierdoor heb ik bij de eerste wedstrijden de spelregels van rugby leren kennen. Uiteindelijk toen wij Zuid-Afrika voor het eerst zagen spelen (halve finale) kon ik het spelletje goed volgen. Bij opkomst van Zuid-Afrika ontplofte de hele tribune. Wat een kabaal kunnen die mensen maken met het roepen, zingen en het slaan op de stoelen. Erg leuk om te zien hoor! De halve finale was erg spannend. Zuid-Afrika stond met rust met 10-0 achter. Hierdoor moesten ze flink aan de bak. Uiteindelijk hebben ze de wedstrijd kunnen draaien naar 15-19, waardoor Zuid-Afrika door ging naar de finale. Tussen de wedstrijden door kwam er een dj draaien, dansers en artiesten optreden. Het was echt een feestje in het stadion. Wat ik zo leuk vind is dat de mensen zichzelf super vrij voelen en gewoon als een malle staan te dansen. Uiteindelijk was het tijd voor de finale. Dit ging tussen Zuid-Afrika en Nieuw-Zeeland. Voorafgaand werd het volkslied nog gezongen, wat prachtig hoe heel het stadion uit volle borst meezingt. Bij ons op de crèche (Sinethemba) deden de kinderen dit bijna dagelijks zingen, waardoor ik het dus een klein beetje mee kon zingen. Ik vind het heel mooi om te zien dat mensen volledig achter hun land staan. De wedstrijd kon nu echt beginnen en jeetje wat maakte de teams het spannend. Het ging er hard aan toe en de teams waren ook echt gelijkwaardig. We hebben ook een meisje in huis die uit Nieuw-Zeeland komt dus die was natuurlijk ook erg fanatiek. Zuid-Afrika heeft uiteindelijk gewonnen met 24-17 en dus de worldcup finale. Wat was dat een feest in het stadion. Iedereen ging los en er was vuurwerk geregeld. Ik vond het erg bijzonder dat ik dit heb mogen meemaken!