Mijn tweede week bij crèche Sinethemba

Daar zijn we weer!
Na een heerlijk weekend mochten we deze week weer aan de bak bij ons project. We gaan er weer met volle moed tegenaan. Janne, Joyce, Kimberley en ik hadden van het ingezamelde geld wat spelmateriaal gehaald die we deze week konden gebruiken. 

Maandag 24 november 2014. Het is een regenachtige dag in Zuid-Afrika. De temperatuur is goed te doen ongeveer 20 graden. Toen we bij crèche Sinethemba aankwamen was de grond en tafels nat. In het dak zitten gaten waardoor het dus binnen regent. Het stonk vandaag extra vies binnen de crèche. De potjes stonden namelijk vanwege de regen binnen en daarom moesten de kinderen daar naar de wc toe. De mama goot vervolgens het plas over naar een potje om dit buiten te gooien, maar ze morste over de grond. Dit wordt vervolgens niet afgedaan. Ook was er een kindje ziek en stonk het binnen na braaksel. Net als vorige week is vandaag weer een mama weggegaan toen wij binnenkwamen en zat de andere op een stoel te kijken. Daar stonden we dan weer met z'n vieren. Gelukkig zijn we hier voortaan op voorbereid en weten we dat we ongeveer 2 uur de kinderen moeten vermaken. Daarom hebben we de kinderen in twee groepen verdeeld. De oudste kinderen en de jongste kinderen zaten bij elkaar. Het was een mooi moment om onze voorleesboekjes te gebruiken. Ik had de kinderen op de grond gezet en zat zelf iets verhoogd op het podium. Al snel merkte ik dat de kinderen nooit een verhaaltje voorgelezen krijgen, want ze vlogen met z'n allen op het boek af. Samen met de mama heb ik ze terug op de grond gezet en heb ik er maar een stoel bij gepakt om het verschil tussen de kinderen op de grond en mij met het boek wat groter te maken. De kinderen waren over enthousiast waardoor het lezen van het verhaaltje vrij lastig was. Daarom ben ik met de kinderen over de plaatjes gaan praten en dat vonden ze reuze interessant. Na het voorlezen zijn we gaan knutselen voor Kerstmis. Want ja daar zijn we hier al mee bezig. De (halve) kerstboom staat al in onze groep, hier en daar kun je op straat ook al wat kerstlichtjes vinden en als je geluk hebt hoor je op de radio een kerstliedje. Daarom hebben we de kinderen kerstballen laten knutselen en hebben we die vervolgens in het gebouwtje opgehangen. Na onze activiteiten hadden ze nog een half uurtje over om te 'spelen'. De kinderen blijven nog steeds heel hard met elkaar vechten. Ik denk echt dat dit komt doordat de kinderen elkaar in de weglopen omdat er teveel kinderen binnen een bepaalde oppervlakte zijn. Ik schrik er eigenlijk van hoe 'normaal' ik dit voortaan vind. De eerste week wist ik niet wat mij overkwam. Nu reageer ik niet overal meer op, al blijft het heel apart om te zien hoe de kinderen elkaar slaan, schoppen of bijten. Vandaag kregen de kinderen tijdens de lunch rijst met kipkluiven. Best wel vies eigenlijk want ze eten met hun handen, maar vervolgens worden hun handen en/of mondjes niet gewassen. Wat mij trouwens opvalt is dat de kinderen helemaal geen drinken krijgen op de crèche. Het lijkt me dat de kinderen wel wat vocht tekort hebben. Dit vind ik dan ook best zorgelijk! Tijdens het afwassen deden we vandaag trouwens een ontdekking. We vonden muizenkeutels en andere ongedierte in de keuken. Dus echt hygiënisch is het niet. Gelukkig hebben we ons eigen lunchpakketje bij ons haha.

Dinsdag 25 november 2014. De auto waarmee wij iedere dag weggebracht en opgehaald worden in de township had een lekke band. Hierdoor zijn we uiteindelijk ruim 30 minuten later vertrokken naar ons project. Bij binnenkomst kwamen alle kinderen op ons afgestormd. Ze waren allemaal blij om ons te zien en sommige kinderen wisten mijn naam al. Ze zongen ook weer my name is Lisan, oh Lisan.. haha zo grappig. We hebben wel indruk gemaakt met onze introductie. Vervolgens zijn we met de kinderen buiten gaan spelen. We hadden een paar ballen meegenomen, die we zelf hadden aangeschaft van het ingezamelde geld. De communicatie met de mama's verliep wat moeizaam. Dit omdat ze ons niet helemaal begrepen maar met wat improvisatie hebben we onze activiteit maar op hun aangepast. Zo zijn we gaan overgooien en hebben we de bal door de benen aan elkaar doorgegeven. Tijdens het buitenspelen gebeurde hetgeen wat ik nog niet gezien had en waar ik tegenop zag. Een mama draaide de oren van de kinderen heel maar dan ook echt heel hard om voor straf en sloeg ze vervolgens. Er heerst hier nog heel veel autoriteit en dit dwingen ze af door met de harde hand op te voeden. De kinderen hielden zeker 10 minuten hun oren vast omdat ze er zoveel pijn aan hadden. Persoonlijk gaat dit echt over mijn grens heen, maar ik moet het accepteren omdat dit binnen deze cultuur 'normaal' is. 
Na het buitenspelen hebben we met de kinderen verkleedkleren geknutseld. Zo hadden wij voor alle 80 kinderen vuilniszakken geknipt en mochten ze die met stickers beplakken. Allereerst vonden ze de stickers natuurlijk helemaal geweldig en waren ze die flink aan het bestuderen. Toen de kinderen klaar waren met hun vuilniszak versieren hebben we de kinderen aangekleed. Oh wat stonden ze te glunderen. We hadden ook verschillende banden geknipt voor eventuele taillebanden of haarbandjes, om het helemaal af te maken. De mama's waren ook super enthousiast. We kregen te horen dat ze enorm blij waren met onze hulp en dat ze gewoon niet weten wat ze kunnen doen met de kinderen. Zeker omdat het goedkoop moet zijn en je het best creatief moet invullen. Daarom willen we de mama's ook aan het einde van onze stage een map geven met allerlei uitgewerkte activiteiten zodat ze altijd daarin activiteiten kunnen vinden. Aan het einde van de dag hebben we de kinderen allemaal op de foto proberen te zetten met hun mooie outfits. Omdat ze buiten ook hun kleding aan het showen waren kregen we veel bekijks vanuit de township. Veel mensen die voorbij kwamen bleven kijken. We kunnen dus wel zeggen dat dit een zeer geslaagde dag was. In de avond zijn we met ons hele huis (20 personen) naar Barney's een kroeg gegaan. Daar is iedere dinsdagavond karaoke. Ik moet alleen nog steeds wennen aan het feit dat je in de avond niet zomaar weg kan en dus taxi's moet regelen. Alleen is het nogal lastig om in Zuid-Afrika afspraken te maken. Na een uur wachten was onze taxi er eindelijk en heb ik een hele leuke avond gehad. Er kwam ook een liedje van de Backstreet Boys voorbij en natuurlijk heb ik flink hard meegezongen haha.. Blijft leuk! Om 12uur ben ik samen met een aantal meiden naar huis gegaan, want ja ik moet de dag erna gewoon weer werken. We begrepen van meiden uit ons huis dat we alleen taxi's mogen pakken waar op de auto een opdruk staat van een taxibedrijf. Alle taxi's waar niets op staat en die alleen een taxibordje hebben zijn illegaal. Dit zijn mannen die niet zijn aangesloten bij een bedrijf en misschien niet eens een rijbewijs hebben en dus illegaal geld verdienen. Deze zijn niet altijd veilig dus vandaar we dit risico ook niet gaan lopen. Op de parkeerplaats bij de kroeg Barney's stonden natuurlijk enorm veel van deze taxi's en werden we door iedereen aangesproken. Sommige mensen waren nogal paniekerig om over de parkeerplaats te lopen. Prettig was het niet maar als je zelfverzekerd overkomt roep je het misschien iets minder op je af. Uiteindelijk vonden we een taxi alleen lag onze chauffeur te slapen. We hebben dan ook maar heel voorzichtig op het raampje geklopt om hem wakker te maken, zodat hij ons veilig thuis kon brengen. 

Woensdag 26 november 2014. Vandaag is het Graduation day. Dit is een feestdag voor de kinderen die hun diploma krijgen en na de zomervakantie naar school gaan. Alle scholen en crèches organiseren dan iets. Crèche Sinethemba heeft daarom vandaag georganiseerd dat de kinderen een dagje naar zee konden gaan, met jawel 104 kinderen. Dit was een heel uitstapje voor de kinderen en voor ons. Ik dacht dat het chaos zou worden, maar ik was blij verrast. Er waren 4 taxibusjes geregeld om alle kinderen te vervoeren, dus dat was stapelen. Deze taxi’s hebben wij betaald (18 rand pp ongeveer 1 euro). Het was leuk om dit mee te doen, zeker om al die blije gezichtjes te zien. We hadden onze spullen bij het park Happy Valley neergezet. Ik was verbaasd dat er uit allerlei vuilniszakken ineens verschillende ballen, geweertjes en poppen tevoorschijn kwamen. Waarom gebruiken ze dat niet op de groep terwijl het wel ergens aanwezig is? De kinderen hebben zich de hele ochtend goed vermaakt. Er werd amper gevochten en de kinderen waren echt aan het spelen, al blijven de kinderen nog moeite hebben met samen spelen en delen. Waar ik wel van schrok is dat een jongetje van 1 jaar een nep pistool vast had en letterlijk op het hoofd van een ander kindje zette. Normaal gesproken hebben kinderen van die leeftijd nog niet het besef hoe dit precies werkt. Schieten ze een beetje rond, maar zette ze niet doelbewust een pistool op iemand zijn hoofd. Ook waren de oudere kindjes rollenspellen aan het spelen met de pistolen. Tijdens mijn observatie zag ik dat sommige kinderen anderen aan het overvallen waren. Spel is een manier van communicatie en vaak verwerking van gebeurtenissen. Het kan dus goed zijn dat deze kinderen in aanraking zijn gekomen met geweld en pistolen. Ik vind dit best wel erg om te zien. Ondanks dat hebben de meeste kinderen wel fijn gespeeld, zo werd er gevoetbald en tikspelletjes gedaan. Vervolgens zijn we in kleine groepjes naar zee gelopen. Sommige kinderen hadden nog nooit de zee gezien. Een aantal kinderen werden helemaal enthousiast, gilde en wilde er zo snel mogelijk heen. Terwijl andere kinderen bang waren en helemaal gefascineerd na de zee keken. Helaas was de zee enorm wild vandaag en konden ze niet zwemmen. We hebben daarom even op het strand gespeeld, werden er foto's genomen en voor de kinderen die durfden hebben we met de voetjes in het water gestaan. Super leuk hoe die kindjes reageerden. Wat me raakte was dat een meisje heel angstig was, maar door heel langzaam de situatie op te bouwen mij wel vertrouwde om het water in te gaan. Daar ben ik dan wel een beetje trots op! Erg bijzonder dat je in zo'n korte periode al zoveel leuke contacten en banden kunt krijgen met de kinderen. Toen alle kinderen bij zee geweest waren gingen we in het park eten. Mama Gladys had een heel feestmaal gemaakt. Gek om te zien dat normaal de kinderen minimaal en eenzijdig eten krijgen en vandaag ongeveer voor een heel maand konden eten. Zo kregen ze een broodje met worst, hanenbillen, chips en een toetje. Ook kregen ze vandaag drinken. Wat normaal niet het geval is. Toen alle kinderen zaten te smullen werden wij bij mama Gladys geroepen. Ze had voor ons ook eten meegebracht. Op een plastic bakje kregen wij twee mega grote broodjes met een hotdog en mayonaise en haalde ze uit een vuilniszak zonder verdere goede verpakking ook voor ons een hanenbil. Het is heel onbeschoft om eten af te slaan, daarom heb ik mijn gedachtes over de kip en de vieze keuken maar even moeten uitschakelen. Het smaakte prima en na alles op te hebben zat ik echt prop vol. Super lief natuurlijk dat mama Gladys ook aan ons denkt. Vervolgens hebben we de kinderen terug op de taxi gezet en zijn wij naar huis gelopen want het strand waar wij waren lag bij ons om de hoek waar wij wonen. Ik vond het weer een hele leuke dag en ondanks je steeds meer gewend raakt aan alles toch indrukwekkend.